Ook jij kunt een held zijn!
Een NO KIDDING held!
“Toen ik voor het eerst bij mijn vriendinnetje thuiskwam, zag ik dat het ook anders kon”.
Een volwassene die door een opmerking of gebaar een kind een positief gevoel over zichzelf meegeeft, is een NO KIDDING held. Want het is belangrijk dat kinderen naast negatieve ook positieve ervaringen meekrijgen: noodzakelijke bouwstenen en bakens op weg naar volwassenheid.
Als omstander compenseer je zo waar opvoeders niet of onvoldoende voor zorgen. Onder het motto ‘kleine stappen, grote winst’ laat NO KIDDING zien hoe iedere volwassene een held kan zijn voor een kind in nood.
Wanneer je wordt geconfronteerd met huiselijk geweld en kindermishandeling, heb je snel de neiging meteen naar een oplossing te zoeken. Logisch, maar zo loop je de kans een verkeerde weg in te slaan want kindermishandeling zit vaak complex in elkaar. Of je hebt de neiging dit probleem aan anderen over te laten omdat je jezelf onbekwaam acht.
Daarom is NO KIDDING als maatschappelijke beweging opgericht. Ervaringsdeskundigen, volwassenen die zelf als kind zijn mishandeld, doen een beroep op jou om niet weg te kijken! Ze leren je dat je altijd verbinding kunt maken, hoe moeilijk de situatie ook is.
Een klein gebaar, een aai over de bol of compliment, kan al direct groot verschil maken. Deze ‘lichtpuntjes’ betekenen grote winst voor het kind (en opvoeders) want aandacht en een luisterend oor doen wonderen. Zij brengen momenten van ontspanning en juist deze positieve voorbeelden vormen ankers voor het leven.
Kortom: met ‘kleine stappen, grote winst’ kun je een held zijn. In onze interne opleiding leer je dit toepassen.
Dit waren mijn helden
“Mijn leven is momenteel fantastisch, leuke vrienden, leuke baan, fijn huis etc. … Maar dat neemt niet weg dat ik daar kei en keihard voor heb moeten knokken en dat ik gezegend ben geweest met een aantal HELDEN.
In een tijd dat het voor mij heel erg moeilijk was en ik probeerde te overleven in mijn thuissituatie, had ik een aantal mensen in mijn omgeving die mij andere signalen gaven. Zoals het gezin van mijn beste vriendin, waar er aandachtig geluisterd werd als we een kopje thee met haar moeder dronken. Mijn stief-oma die me te hulp schoot, toen ik een vlek op de vloer had gemaakt. Mijn decaan die vele malen voor mij in de bres is gesprongen.
De situatie thuis veranderde hier niet door. De oorzaak van de problematiek ligt al in eerdere generaties en valt moeilijk direct op te lossen. Mijn moeder was, als gevolg van haar eigen verleden, niet in staat een verbinding met mij aan te gaan. Vanuit haar pijn had ze een muur opgetrokken, ook naar mij toe. Een muur waardoor ik als kind niet gezien werd en waar ik de gevolgen van heb moeten dragen. Maar door mijn HELDEN leerde ik dat het ook anders kon. Dat ik geen muur hoefde op te trekken.
Daarom zeg ik, wanneer je ook maar even de kans hebt om je menselijkheid te laten zien en verbinding kunt maken met een kind, ouder, of eigenlijk wie dan ook: doe het! Wie weet word je over een aantal jaren opgebeld, net zoals ik dat heb gedaan met mijn helden, met een bedankje dat je iemands leven hebt gered.”